Mijn vriendin zei met kalme stem dat ik beter even kon gaan zitten. Daar schrok ik van. Allerlei doemscenario's schoten door mijn hoofd. Een fietsongeval van oudste, een hartaanval in de familie, massaal ontslag op het werk. Ik haalde diep adem.
"Okay, ik zit." Wat er ook ging komen, ik was er klaar voor.
"Hij is verkocht....," zei mijn vriendin.
"Wie is verkocht?" vroeg ik.
Mijn vriendin wees naar de hoek: "De televisie."
Ik verstarde als Sigthorsson in het zestienmetergebied.
"Hoe heb je ....., waarom ...., wat is dit...?!" stamelde ik.
"Het werd me gewoon allemaal te veel," begon ze, "Studio Sport, de wedstrijden van FOX, Jack van Gelder. En dan moet de Champions League nog beginnen." Mijn vriendin stond nu tegenover me als een marktkoopman die me op luide toon een autoglansmiddel aan wil smeren. Ik hapte intussen naar adem.
"Aan wie....?" meer kreeg ik er niet uit.
"Aan Sjaak, van hierachter. Voor een leuk prijsje. Via Marktplaats."
Zonder iets te zeggen stond ik op. Dit had tijd nodig. Drie woorden bonkten ritmisch door mijn hoofd. Sjaak. Prijsje. Marktplaats.
Veel later kwamen we elkaar weer tegen in de huiskamer. "Waar is mijn föhn, mijn sapcentifuge, die mooie ring die ik kreeg tijdens dat herfstweekend in Parijs?" vroeg mijn vriendin. Ik schoof een stoel aan en haalde diep adem.
"Ik geloof dat je beter even kunt gaan zitten," zei ik op kalme toon.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten