Verkoeling

De druppels vielen in een onregelmatig ritme. Op de schouder van mijn vriend Knoet spatten ze als minibommetjes uit elkaar. We zaten in het Griffin Park voor de wedstrijd van Brentford FC tegen Preston North End. Prachtige plaatsen, ik had een stoeltje op de derde rij ter hoogte van de middellijn. Knoet zat voor me, precies waar de overkapping van de Bill Axbey tribune eindigde. Het gekantelde stuk van het dak aan de lange zijde dat schuin naar het speelveld wees, zuchtte onder het gewicht van een witte deken van zeker vijftien centimeter. Het gure januariweer had een dik pak sneeuw achtergelaten en de intredende dooi zorgde laat op de middag voor waterspetters. Met een zorgelijke blik keek ik nog eens omhoog. Het stadionnetje liep gestaag vol. De temperatuur steeg. Zaten we daar wel veilig?
Knoet werd in het geheel niet opgeslokt door mogelijke sneeuwverschuivingen. Hij genoot van de sfeer. Tijdens de warming-up schreeuwde hij vrolijk naar de reservespelers die aan de zijlijn een rondo speelden en hij luisterde aandachtig naar beide supporterskampen die verwikkeld waren in een battle. Liederen kaatsten over het speelveld. Knoet zong uit volle borst mee. Daarnaast werd zijn aandacht getrokken door twee vrouwen. Ze zaten schuin voor ons, in de eerste rij direct achter de reclameborden. Beiden begin twintig, één was blond met een paardenstaart, de ander een brunette met wulpse krullen. Ze droegen XXL Brentford-shirts over hun wintercoats. Voetbal en vrouwen, Knoet beleefde een mooie middag.
Wat het andere geslacht betrof, kende mijn vriend weinig remmingen. Of hij nu in de supermarkt stond of in de kroeg, een gespreksopening had hij altijd paraat en daarna was het voor hem een sport om te kijken hoe ver hij kon gaan. Vaak liep hij een blauwtje, maar die enkele keren dat hij succes had, maakten alles goed. Iedereen die het horen wilde vertelde hij over zijn veroveringen. Knoet, de charmeur. Als hij een womanizer is, ben ik recordinternational van Oranje.
In het stadion van Brentford FC, raakten de hormonen van mijn vriend nog vóór de aftrap van de wedstrijd oververhit. Hij tikte de brunette op de schouder.
“Hello dear, how are you doing? I like your curly hair very much.”
Haar ontwapenende glimlach zorgde er waarschijnlijk voor dat Knoet meteen uit de bocht vloog.
“Fancy a fuck?!”
Haar antwoord was duidelijk. De rechterhand van de brunette zwaaide hard op Knoets gezicht. Hij stond erbij als een terechtgewezen kleuter. Twee seconden wreef hij over zijn pijnlijke wang. Het laaiend vuur in zijn lichaam leek aardig gedoofd.
“Afgekoeld?”, vroeg ik schijtlollig.
Precies op dat moment kwam vanaf acht meter hoogte het dikke pak sneeuw erachteraan.