De rol van de nar

Grote rookpluimen cirkelen in de kleine ruimte boven zijn hoofd. Met de ‘Story’ op zijn schoot leest de man een reportage over een voetballer en zijn bekende geliefde. Opnieuw zet hij de sigaar aan zijn lippen en inhaleert diep. Voordat hij de rook uitblaast, kantelt hij zijn hoofd richting het plafond. Als een schoorsteen blaast hij de rook uit. De man geniet. Geen rare snoeshanen in de buurt die klagen dat het stinkt of nog erger, dat het niet gezond zou zijn. Hij vervloekt ze, de moraalridders die rokers bijna als criminelen verketteren. Maar hier, op eigen grond, kan hij rustig zijn gang gaan.
Plots wordt de rust verstoord. Scherpe tonen van ‘Für Elise’ mengen zich met de blauwe mist. Zijn mobiel. De man reageert als door een wesp gestoken. Gehaast grijpt hij naar de broek aan zijn enkels. De sigaar plaatst hij tussen de lippen om met beide handen de zoektocht uit te voeren. De geur van de Havanna kruipt via zijn snor in zijn neus.
“Met Johan”, zegt hij als de telefoon en het juiste knopje gevonden is. De sigaar gaat weer terug naar de vertrouwde hand.
“Hallo Johan, hier met René, moet je luisteren, joh. Ik sprak net Wilfred. Hij vertelde me dat we vanavond die vent uit Georgië aan tafel hebben.”
“Wie?”
“Die Zjordania! Van Vitesse! Uit Georgië! Shota vertelde me ooit dat ze daar geweldige blauwvis hebben. Ik zal die Zjordania eens vragen een pondje mee te nemen. Zal ie leuk vinden, Arveladze, met zijn rare fratsen. Dat rijmt, Johan, hoor je dat, hee?”
“Ja, ik hoor het, René.”
“Wat ben je aan het doen, Johan? Je klinkt zo hol, joh. Sta je in de lift of zo?”
“Ja, zoiets”, Johan neemt weer een trek van zijn sigaar.
“Nee, maar Wilfred vroeg of we ons een beetje wilden voorbereiden voor vanavond. Of jij een leuke vraag wist.”
Johan blaast weer een lange pluim uit.
“Nou, ik zou wel willen weten wat zo’n cowboy uit een bananenrepubliek bij Vitesse komt doen.”
“Da’s een goeie, Johan, hee, bananenrepubliek! Daar zal ie niet blij mee wezen! Die Lucky Luke blijkt gewapend over straat te gaan. Pas maar op! Moet ik Vincent van security vast bellen?”
Johan hoort de bekende hinnikende lach van zijn collega.
“Nou, als het een vent is, kan hij wel tegen een stootje”, antwoordt Johan.
“Nou Johan, ik hoop dat hij zijn Vitesse-das draagt. Dan vraag ik of ik die mag hebben. Als collectors item. Naast die chauffeursstoel uit de Hummer van Sneijder wordt het al een aardige verzameling. Gaan we veilen voor een goed doel, hee, wat denk je, Johan!?”
Tot Johans ongenoegen ziet hij dat er een leeg rolletje aan de houder hangt. Ook de staander in het hoekje heeft geen rollen voorradig. Vervelend! Onhandig opent Johan de deur van het toilet.
“Schat! Waar ben je, ik heb hulp nodig!”
“Hier lieverd!” Vijf meter verderop in de gang staat René van der Gijp. In zijn ene hand houdt hij een gsm aan zijn oor, in de andere toont hij een wc-rol.
“Je vrouw zei al dat je dit wel eens nodig kon hebben!” Weer die hinnikende lach.
Johan sluit snel de deur, in een vergeefse poging te ontkomen aan de lol van zijn collega.
“Hee, Johan, het is net als in de studio, je hebt me weer hard nodig, vind je niet?!”
René loopt naar het toilet, steekt zijn arm om de deur en overhandigt de wc-rol. De deur sluit weer, gevolgd door het geluid van de nodige handelingen.
“Johan! Weet je welke club Zjordania aanvankelijk wilde kopen?”, vraagt Van der Gijp na een korte stilte.
“Nee René, ik heb geen idee.”
“Rode Ster uit Belgrado!” De lach van René van der Gijp galmt weer door de hal.
Achter de deur fatsoeneert Johan zijn kleren, trekt nog een keer aan zijn sigaar en spoelt tenslotte zijn ballast door. Het belooft weer een memorabele avond te worden.