Droomavond

De avond begint als oudste met zijn moeder thuis komt met de wekelijkse boodschappen.
"Kijk eens welke hamster ik heb," zegt ie tegen zijn broer die het knaagdier eens goed bekijkt.
"Is dat die hamster die bij Van Gaal door het raam naar binnen kijkt?"
"Nee, die hebben we al," antwoordt oudste, "deze wordt gekieteld door Blind."
De Albert Heijn-hamster die in de commercial gekieteld wordt door Daley Blind, krijgt een plekje voor de televisie, naast de 9 broertjes.
De jongens zien met de hele hamsterfamilie de penalty van Xavi Alonso en de duikkopbal van Van Persie. In de rust moeten de jongens naar bed. De hamster die gekieteld wordt door Blind, mag mee naar boven.
Ze missen de bevrijding van Arjen Robben, de kopstoot van Diego Costa, het einde van Casillas, het doelpunt van De Vrij, de onverzettelijkheid van Vlaar, de Oranje golf van ongeloof die over de tribunes waait en de gloeiende wangen van de bondscoach. De jongens missen het gelijk van Louis van Gaal.
Met grote ogen kijk ik naar de herhalingen van de doelpunten. Ik luister met open mond naar de meningen van Mulder, Van Marwijk en Hugo Borst in een raar juichpak.
Licht in mijn hoofd en niet geheel zeker van wat we die avond gezien hebben, gaan mijn vriendin en ik naar bed. Net voor twaalven. De avond eindigt opnieuw met hamsters. Jongste heeft de hamster die bij Van Gaal naar binnen gluurt in zijn knuist, op het kussen van oudste ligt het beestje dat gekieteld wordt door Blind. 
Dat wordt mooi, het wakker worden morgenochtend.