Groundhog day

Ik zit in een tijdlus. Elke ochtend waait hetzelfde commentaar van Ten Napel me tegemoet als ik de trap afdaal en de huiskamer binnenloop.
"Lukoki  .... Lukóóókíííí .... Goeiedag zeg!"
Elke ochtend de grote grijns van jongste. Hij heeft op televisie kanaal 221 ontdekt, het plekje van Fox Sports. Bij gebrek aan eredivisiewedstrijden in mei en juni herhaalt de voetbalzender alle potjes van het afgelopen seizoen. Jongste krijgt er geen genoeg van. Elke dag komt het weer voorbij: het gegrabbel van Kenneth Vermeer, de haarband van Gudelj, het brilletje van Peter Bosz, een boze Pellè die in Enschede enkele studiolampen aan gort schopt en alle goals van PSV, jongstes favoriete club.
Deze dag meldt ook zijn moeder zich vroeg beneden. Ze wil aan de slag met een grote klus: de inrichting van de nieuwe kinderkamer voor de jongens.
"Weet je al wat voor kamer je wilt?" vraagt ze aan jongste, die op het scherm opnieuw Lukoki langs de lijn ziet sprinten. In de verte hoor ik al de uithaal van Ten Napel.
"Ja, een Cambuur-kamer."
Cambuur? Die zag ik niet aankomen.
"Waarom een kamer met Cambuur?" vraag ik.
"Door Ritzmahèr, die is goed."
"Je bedoelt Marcel Ritzmaier."
"Ja, Ritzmahèr. Hij maakt mooie goals."
"Hij is eigenlijk van PSV. Cambuur heeft hem alleen maar geleend," zeg ik.
Jongste kijkt me met grote ogen aan.
"Is Ritzmahèr van PSV? Dan wil ik een PSV-kamer!"
Hij glundert. Het pinksterweekend kan niet mooier beginnen.
"Goeiedag, zeg!" roept Ten Napel vol bewondering op de achtergrond.