Ed

Overwinningen komen soms wonderlijk tot stand. Ver voor de wedstrijd tegen Australië verdween een Hup-Holland-Hup-hamster bij een tafelpoot in de stofzuigerslang. Zo maar ineens. Flats! Met tandjes en al.
Ik zag de bui al hangen. Oudste waakt over zijn hamsters als Lange Jan over de Efteling. Hij telt ze elke dag, speelt spelletjes en zet ze in formatie voor de televisie als Oranje speelt. De rest van de hamsterfamilie lag in een rij op de salontafel. Snel veegde ik de beestjes op een stapeltje. Zo zou het vast niet opvallen.
"Waar is Ed?" vroeg oudste toen hij thuis kwam van school.
"Ed?" vroeg zijn moeder.
"Ja, mijn Hup-Holland-Hup-hamster met een tuba. Hij brengt geluk."
"Ligt ie daar niet bij die stapel?"
"Nee, ik heb al twee keer gekeken."
Samen keken we de wedstrijd van Oranje tegen Australië.
"Ze spelen niet goed," zei jongste.
"Vind je het gek, zonder Ed," antwoordde oudste.
Ik schoof steeds verder onderuit op mijn plekje op de bank. Oranje ging ten onder tegen Australië vanwege mijn poetswoede. Ik vreesde de toorn van het volk. Genadeloos commentaar van Borst en Gijp. De mannen van Van Gaal ploeterden lijdzaam voort toen mijn vriendin triomfantelijk de huiskamer binnenliep: "Kijk eens wie ik heb gevonden?"
"Ed!," schreeuwde oudste. 
Ed zag eruit alsof hij twee nachten had doorgehaald in de kroeg. Zijn tuba ook. Meteen gaf oudste de gelukshamster zijn prominente plekje voor de televisie. Net op tijd. 
Prompt kreeg Memphis Depay de bal.