Het was alsof hij ter plekke werd gestraft voor alle zonden. Fernando Ricksen, die tijdens zijn voetbalcarrière niet vies was van een vechtpartij, een glas bier, stoeien met een hoer en een snuif cocaïne, verlamde aan tafel bij DWDD na de vraag van Matthijs waarom hij zo langzaam praatte. Het hoge woord kwam eruit: Ricksen heeft de spierziekte ALS.
Je kon er ook op wachten, de biografie van Ricksen. Na de recordverkoop van GIJP en de hilarische anekdotes van Andy van der Meyde ligt daar een nieuwe markt. De niet-lezer is naar de boekhandel gelokt, er is geen houden aan. Ik kijk uit naar de boeken van Ruud Heus en Juul Ellerman. Of de memoires van Frank Demouge. Iets met eenzame avonden op een hotelkamer in Bournemouth en andere onthullingen. In het geval van Demouge hoop ik op een schoenenfetisj.
Ik kon natuurlijk niet achterblijven: druk werk ik aan mijn eigen biografie. Mijn flamboyante leven, opgesplitst in veertien smeuïge hoofdstukken. Die toestand met die gele onderbroek in het fietsenhok achter de jongensschool, wat er gebeurde in Ohé en Laak en het voetbalkamp met de A-junioren in het jeugdhonk van Maarheeze, waar ook Johanna en haar hockeyteam logeerde; u kunt het allemaal lezen in De stick van Johanna en andere avonturen, mijn biografie die in 2017 verschijnt bij uitgeverij De wufte kaft.
Maar Fernando Ricksen dus. Hij is nu 37 jaar. Het is niet zeker dat hij de 40 haalt. De biografie van de oud-voetballer, die speelde voor AZ, Glasgow Rangers en het Nederlands elftal, heeft als titel Vechtlust.
Hij zal het nodig hebben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten