Vergiftigd

Ons vakantiedorp in Frankrijk lag in de buurt van een stadje waar een touretappe startte. Omdat we niet eenkennig zijn, besloten we er een bezoekje aan te wagen. Voor de kinderen was vooral de reclamekaravaan het doel, de commerciële optocht die voor de wielerwedstrijd uitrijdt. Twee uur voor de start van de etappe arriveerden we met tuinstoelen en een goed gevulde picknickmand bij een vooraf uitgezochte rotonde. Tot onze ontzetting zagen we nog net de laatste twee wagens van de reclamekaravaan, die voor het ontbijt al gestart bleek te zijn. Teleurgesteld staarden onze jongens vervolgens twee uur naar het asfalt, waar af en toe een auto van de organisatie, een motoragent of een ploegleiderswagen passeerde. Eindelijk, eindelijk, voorafgegaan door talloze fluitjes volgde rond het middaguur het peloton. In vier seconden flitsten de wielrenners met de resterende Rabo-renners aan ons voorbij. Ik kon nog net de gele trui aanwijzen.
"Zo, dit was het jongens. Kom, we gaan naar huis," zei ik met de tuinstoel al weer in de hand.
"Echt?" vroeg jongste. Hij had er duidelijk meer van verwacht. Op de camping ging hij over tot de orde van de dag; hij pakte zijn bal.
Terug in Nederland probeerde ik het nog één keer. De koninginnerit in de Pyreneeën. Vanuit mijn ligstoel zag ik hoe de renners de bergtoppen aanvielen. Frank Schleck was daar niet meer bij. Terwijl Tomas Voeckler groots de Aspin, de Peyresourde en de Tourmalet bedwong, las ik op teletekst dat hij vanwege dopinggebruik uit de koers genomen was. 
"Geweldig! Daar neem ik mijn hoed diep voor af," was het tv-commentaar toen Voeckler de eindstreep bereikte. Ergens in mijn achterhoofd vroeg een stemmetje zich meteen af hoe zuiver de prestatie van de Fransman was, maar ook ik ging over tot de orde van de dag: het nieuwe voetbalseizoen. 
Het wapengekletter op het veld is namelijk ontwapenend eerlijk. De sport is niet vergiftigd door prestatieverhogende middelen. Het technische vermogen om de bal in de hoek te krullen en tactisch inzicht bepalen de winst: een wedstrijd in het stadion is zuiver als een kronkelend Alpenbeekje.
Alhoewel?
Voorlopig dient de voetbalsport af te rekenen met de verslindende greep van de commercie, schwalbebedrog, doorgedraaide supporters die verhaal komen halen op de training, krankzinnige aanslagen op de enkels, een volledig verziekt Oranje, corrupte FIFA-voorzitters, roze voetbalschoenen, weerzinwekkende hooligans, door tv-gelden totaal verstoorde Europese verhoudingen en het nieuwste gif uit het duistere oosten; matchfixing.
En dan heb ik het over Hans Kraay jr. nog niet eens gehad.