De ziel van Klaas-Jan

Het is steeds weer het begin van een verwachtingsvolle zomer: de aankomst van de internationals bij hotel Huis ter Duin. Siem en Luuk de Jong die, geflankeerd door hun meisjes, nerveus poseerden voor de camera's. Wesley die met Yolanthe, deze keer in een strakke glitterbroek, uit een zwarte bolide stapte. Vanachter een zonnebril probeerde hij de media af te weren, alsof zijn glamourleven nog geheimen kent.
Veel spannender vond ik het volgende beeld: Klaas-Jan Huntelaar en zijn vrouw van een afstandje achter de kinderwagen. De familie kwam terug van een strandwandeling. In de wereld van de Hunter is nog vanalles in te vullen.
Toch wordt binnenkort ook de ziel van Klaas-Jan blootgelegd. Wilfried de Jong heeft hem weten te strikken voor een marathon-interview van 24 uur. Na de kunstenaar die uitlegt dat de dronken vader met de losse handjes de motor is geweest voor de creatieve drift en de politicus die na een backpack-reis ineens de oplossingen voor de wereldproblemen zag, is nu een voetballer aan de beurt. De spits van Oranje laat zich een etmaal opsluiten met Wilfried.
Ik weet niet of ik ga kijken. Ik ben als de dood voor het beeld van Huntelaar met verwarde haren aan de ontbijttafel. Slaapdronken bijt hij in een beschuitje met hagelslag. Het likje tandenpasta op de bovenlip als hij na de ochtenddouche uit de badkamer stapt. De ontnuchtering dat de man die er in de Bundesliga dertig inknalt een gewone jongen blijkt te zijn. Catastrofaal.
Klaas-Jan Huntelaar is een voetballer die niet bleef hangen bij 'De ontvoering van Heineken', maar doorschakelde naar 'De wereld van Sofie', een boek met diepgang over filosofische kwesties.
Ik zie hem, zeer vroeg in de ochtend in een schaarsverlichte keuken, enkele boterhammen smeren. Zacht sluit hij de voordeur, de rest van het huis is nog in diepe slaap. Met een verrekijker en een pukkel om de schouder trekt Huntelaar erop uit. De opkomende zon zet de Achterhoek in een prachtige gloed. Hij passeert weilanden, beekjes en heideveld. Op een zwerfkei eet hij een boterham, verderop steekt een jong hert schichtig het bospad over, zijn ogen volgen hoog in de lucht een biddende buizerd. Klaas-Jan Huntelaar denkt na.
Wilfried de Jong mag van mij alle beeldhouwers analyseren, alle jeugdtrauma's van acteurs mag hij blootleggen, maar van mijn beeld van Klaas-Jan blijft hij af.