Wlodi

Het AD-toernooi van ’88, Feyenoord speelt tegen Real Madrid. Naast me zit een meisje, voor het eerst neem ik een vriendinnetje mee naar een voetbalwedstrijd. Nadat ze me eerst een vraag stelde over het kale hoofd van John Metgod en de snor van Sjaak Troost, wijst ze nu naar een andere speler.
“En wie is dat dan?”
Aan de zijlijn staat een speler met kort krullend haar in het Feyenoord-shirt. Over zijn borst staat in een gele baan het woord 'Opel'. Zijn benen steken O-vormig uit het korte zwarte broekje. Hij loopt een beetje raar.
"Dat is Smolarek," zeg ik, "Wlodi Smolarek, hij komt van Eintracht Frankfurt."
Het waren de jaren dat de Koude Oorlog nog nasmeulde. Lang gold er een strenge grens tussen West- en Oost-Europa. De Pool was één van de eerste spelers die onder het IJzeren Gordijn mochten doorkruipen. Via de Bundesliga landde hij die zomer in De Kuip.
Halverwege de eerste helft mist Smolarek een kans voor Feyenoord. Buyo, de fel uitgekomen doelman van Real, schoffelt hem onderuit. "Loddie," hoor ik naast me als Smolarek opstaat en met zijn gebogen rug zijn positie weer inneemt, "hij past hier wel."
Het eerste meisje dat ik meenam naar een voetbalwedstrijd had er kijk op. Haar moest ik in de gaten houden. Nog steeds wordt ze elke morgen naast me wakker. Wlodimierz Smolarek, de Poolse buitenspeler die voor onze ogen door Buyo omver werd gekegeld, overleed gisteren in zijn slaap.