Een fado voor Ricky

Als de wagon piepend tot stilstand komt, verlaten twee jongemannen met een kwiek sprongetje de kabeltram. De ingang naar de Biarro Alto, de oude volkswijk van Lissabon, ligt voor hen. Ze kijken omhoog, naar de uithangborden van de barretjes en restaurantjes en wandelen dan het steegje in.
“Maar wat is dat dan, Stijn, zo’n fado?”
“Tja, het is eigenlijk een manier van zingen, het hoort een beetje bij de cultuur hier in Portugal. Het hele leven wordt erin bezongen, met veel melancholie en gevoel. Het klinkt wel mooi, vind ik.”
Ricky van Wolfswinkel, de nieuwe spits van Sporting, laat het antwoord op hem inwerken.
“Dus zoiets als Wolter Kroes en André Hazes bij ons? Met De vlieger en zo?”
Stijn Schaars kijkt opzij naar zijn ploegmaat. Twee maanden spelen ze nu samen in Lissabon. Hij kende de spits van FC Utrecht vaag van de wedstrijden uit de Nederlandse competitie, maar de transferzomer bracht hen samen bij de groen-witte ploeg in de hoofdstad van Portugal.
“Ja, Rick, precies zoals De vlieger van Hazes. Mafkees!” zegt Schaars schamper. Hij geeft er een vriendelijke por achteraan. Opgeruimd schuifelen de voetballers door het drukke straatje. Een avond stappen in Lissabon. Het buitenlandse avontuur pakt voorlopig goed uit, Van Wolfswinkel scoorde al enkele keren en Schaars’ rol op het middenveld groeit. Een dag eerder werd Lazio Roma in de Europa League met 3-1 verslagen. Vooral het tweede doelpunt, een hakbal van Van Wolfswinkel, zette het Estádio José Alvalade in lichterlaaie.
“Zou dit hier iets zijn?” Schaars wijst naar de bar aan linkerzijde. Uit het open raam klinkt een donkere vrouwenstem, begeleid door gitaar. “Adega do Machado”, leest Van Wolfswinkel boven de ingang, “kom, ik lust wel een biertje.” Samen betreden ze het café. Een klassieke toog aan de linkerzijde en veel ronde tafeltjes met krukken. Het is er aardig druk. Alle bezoekers hebben de ogen gericht op het kleine podium achterin, een zangeres verklankt de weemoed van het bestaan. Het harde vissersleven. Zwoegen met netten in een te kleine boot voor een karig loon en bij terugkomst in de haven is het liefje vertrokken.
Als de zangeres de Nederlanders opmerkt, stopt ze haar optreden. De oude Portugese wijst naar de spits van haar favoriete club. Onder het ravenzwarte haar verdwijnt meteen de melancholie uit de ogen.
“Olá, meu herói da meta magnifica contra a Lazio!” roept ze vreugdevol door het cafeetje. Alle aanwezigen draaien zich om naar de twee voetballers bij de ingang. Een luid applaus stijgt op. Handenschuddend vinden ze een weg naar een vrij tafeltje. De ober brengt meteen twee drankjes, op het podium wordt een nieuw lied ingezet.
Van Wolfswinkel knikt naar zijn landgenoot. “Ik geloof dat ik zo’n fado wel kan waarderen Stijn, het is hier net zo gezellig als bij Hazes!” Guitig zet hij het welkomstdrankje aan zijn lippen.