Rijkdom

Vroeg op de zondagochtend, het huis is nog stil. Ik gris de afstandbediening van de tv van het nachtkastje terwijl de indrukken van de vorige avond nog prettig nagalmen in mijn hoofd: housewarmingparty bij ploegmaat E. Zwembad in de tuin, jacuzzi in de badkamer, bioscoop in de kelder. De meeste indruk maakte het ingebouwde computerpaneel op een keukenwand, waarmee elk gordijn, lichtknopje en verwarmingselement bediend kan worden: de wondere wereld van domotica. Het zesde gunt het E., onze noeste middenvelder, van harte. Jarenlang heeft hij ervoor gebikkeld in het familiebedrijf.
Pagina 801 is duidelijk: Twente wint weer en blijft koploper in Nederland. ‘Eto’o scoort bij debuut’ lees ik vervolgens op 838. De Kameroener is getransfereerd naar het Anzhi Machatsjkala van Balazs Dszudszak in Dagestan en teletekst meldt terloops dat daar jaarlijks 20 miljoen euro tegenover staat. Een twee met zeven nullen. Op het moment dat de aanvaller 's morgens alleen al zijn ogen open doet in zijn huisje aan de voet van de Kaukasus met uitzicht op de Kaspische Zee, heeft hij mijn jaarsalaris al binnen.
Ik knip de tv uit en verheug me op een nieuwe wedstrijd met het zesde als ik voetstappen op de gang hoor. De oudste glipt onze slaapkamer binnen, klimt slaapdronken over me heen en kruipt tegen zijn moeder aan.
“Goedemorgen papa,” fluistert hij.
Het levert geen 20 miljoen op en zo meteen schuif ik zelf de gordijnen open, maar het voelt als rijkdom.