Winterstop. Weken trekken voorbij zonder wedstrijd. Het is vooral de kleedkamer die ik mis, de wonderlijke afgesloten wereld op zondagmorgen voor de wedstrijd, waarin mannen zich gezamenlijk verkleden en de belangrijke zaken van de week doornemen. Het zesde houdt het bij voetbal en sex.
Enkele dagen geleden zag ik op televisie eindelijk weer een kleedlokaal. Een amateurelftal pufte uit na een training. Opeens stond een jongen op. Daan, 19 jaar. Hij schraapte zijn keel, keek de kleedkamer rond en sprak toen in alle rust zijn elftal toe: "Ik wil jullie iets vertellen. Ik verander hierdoor niet en hoop dat we gewoon kunnen blijven voetballen, maar ik val op jongens."
Twee seconden bleef het verpletterend stil, toen startte een warm applaus, regende het highfives en werd de zaak met een grap afgesloten: "Kom, laten we samen gaan douchen."
Die twee seconden waren het allermooiste. Het ogenblik waarin de ploeggenoten in lichtsnelheid de reis aflegden van opperste verbazing naar begrip, van verwerking naar bewondering. Herinneringen aan feestavonden met vrouwen, alle grappen over homo's, de waardering voor de moed waarmee hun maat zijn geaardheid bekend maakte, het voltrok zich allemaal in twee seconden.
Voor het oog van een televisiecamera bleef een jongen eerlijk tegenover zichzelf; in de kleedkamer, de huiskamer van alle spelers, doorbrak hij het taboe van homo's binnen het voetbal. In die machowereld waar testosteron vrij rondstuitert en het onderwerp homoseksualiteit dezelfde status heeft als een luis op een bos schaamhaar, was een 19-jarige jongen even de stoerste van allemaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten