zondag 22 mei 2011

Afscheid

Hoeveel geluk heb ik gehad? Die vraag stelt Edwin van der Sar zichzelf als hij die vroege zondagochtend op de rand van zijn bed zit. Vandaag de laatste keer, Blackpool thuis. Aan een ontelbare rij zondagen met wedstrijden voor Ajax, Juventus, Fulham en Manchester United komt een einde. Het was zijn eigen keuze na dit seizoen te stoppen, maar toch voelt hij een vreemd nerveus gevoel in de buik, alsof hij voor het eerst gaat spelen voor Noordwijk.
Ineens klinken de gedempte tonen van zijn telefoon. Een inkomend sms’je. Van der Sar grijpt naar het jasje aan de stoel naast het bed en haalt de gsm uit de binnenzak. ‘Van Gelder’ leest hij op het display, hij opent het bericht: “Hé ijskonijn! Hoe koel ga je vandaag zijn? Zorg dat je ervan geniet. Groeten, Jack.”
Van der Sar doorziet meteen het plannetje van de journalist, morgen komt er een berichtje overheen met het verzoek om aan te schuiven bij de NOS. Toch doen de woorden hem goed.
Behendig tikt hij het antwoord in: “Dank je, als je zorgt dat je haar een beetje fatsoenlijk zit, schuif ik volgende week bij je aan.” Als hij de boodschap verzendt, draait zijn vrouw zich op haar rug. Van der Sar kijkt over zijn schouder. Daar ligt ze, Annemarie. Al die tijd stond ze onvoorwaardelijk aan zijn zijde. Haar hersenbloeding, anderhalf jaar geleden, was het zwaarste moment uit zijn leven.
Hoeveel geluk heb ik gehad? Van der Sar loopt om het bed en gaat op haar kant zitten. Voorzichtig haalt hij een lok uit haar gezicht. Ze revalideert nog steeds, maar ze is al een heel eind terug.
Langzaam opent ze haar ogen. “Wat doe je?”, vraagt ze slaapdronken.
Van der Sar buigt over zijn vrouw heen en neemt haar in zijn armen. Hij voelt de lokken in zijn gezicht en de warmte van haar lichaam brandt tegen zijn borst. De gezondheid van zijn vrouw telt veel meer dan een kampioenschap met United of een vol Old Trafford dat zijn naam scandeert.
“Ik ben blij dat je er vandaag bij bent,” fluistert hij in haar oor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten