zaterdag 16 juni 2018

Crisis? What crisis?

Het WK voetbal van 2026 is deze week toegekend aan de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Aan dit WK gaan 48 landen deelnemen. Ik houd wel van een beetje gekkigheid. Dat wil namelijk zeggen dat die Mannschaft hun eerste groepswedstrijd tegen Noord-Korea in Guadelajarra in de rust moet afbreken, omdat ze op tijd in het vliegtuig moeten zitten voor hun tweede poulewedstrijd in Montréal tegen Mongolië. Achtenveertig landen, dat zijn 12 poules van 4. Het is niet uitgesloten dat we dan in april al beginnen, met zo’n negen wedstrijden per dag. Mooi, nog voor het ontbijt de voorbeschouwing van Nieuw Zeeland tegen Finland met zo’n commercial van een buxusscherende Van Persie die een app verstuurt naar Neymar. Of Bayle. Of Buffon, dat mag ik kwijt zijn.
De openingsceremonie in 2026, je ziet het zo voor je. FIFA-voorzitter Infantino op de tribune geflankeerd door Trump en Kim Jun Un die elkaar duimpjes toespelen, omdat Dolly Parton op het veld wulps al haar hits staat te vertolken. En dat dan opnieuw Ronaldo aan de zijlijn verschijnt met een kind aan zijn zijde. De Braziliaanse Ronaldo is inmiddels dikker dan mijn tante Bertha uit Odiliapeel en die moet op de kermis inmiddels twéé kaartjes kopen om in de Hully Gully te worden toegelaten.
Want dat heeft het voetbal de laatste decennia geleerd. Het heeft twee absolute waarheden blootgelegd. De commercie heeft de sportiviteit op een onoverbrugbare achterstand gezet en voetbalsterren worden dik. CR7, die nu met Portugal iedereen aan flarden speelt, maar tijdens de openingsceremonie van 2026 met onderkin en een kind aan de hand naar de middenstip waggelt om 48 landen aan het WK voetbal te laten beginnen, zónder Nederland doordat de lichting van Frenkie de Jong zich tijdens de Play offs tegen Fiji-eilanden liet verrassen. Ja, dan is het pas écht crisis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten