maandag 31 juli 2017

De familie Kraai

Op de camping staan we tussen twee echtparen uit Nederland. Aan de linkerkant een lange, grijze man met een Ted de Braak-snor die de dagen vult met het oplossen van woordzoekers, en een vrouw die het vegen van de voortent afwisselt met het lezen van boekjes uit de bouquetreeks. Rechts woont een norse, dikke vrouw met meer plooien op haar arm dan Sissi op haar baljurk, en een man die op Rinus Israel lijkt.
Beide stelletjes huizen in een Fendt Bianco 465 met voortent, met precies dezelfde spullen erin: een kastje met zo'n George Clooney koffiezetapparaat, een Ikea-schemerlampje en een vaas met nepgladiolen.
"We staan hier al dertig jaar," vertelde Rinus, op onze eerste dag. Het leek hem een grotere prestatie dan de Europa Cup omhoog tillen in San Siro.
's Avonds kruipen de stellen bij elkaar rondom een bak borrelnootjes en de schemerlamp. Dan spelen ze yahtzee of bespreken ze de voordelen van volkstuintjes, de aanbiedingen van de Gamma en de kunstknieën van De Braak.
Wij hebben weer andere beslommeringen. Het voetbalseizoen dient zich aan en Ajax speelt een voorronde voor de Champions League in Nice. In de kantine is het echter bingoavond en op internet vind ik geen betrouwbare alternatieven. Ik heb me net verzoend met teletekstpagina 810, als de jongens een appje sturen:
'WE HEBBEN HET LIVE'
In sneltempo wandelen mijn vriendin en ik naar de wandelpromenade langs het meer. Naast de gesloten strandingang, hebben de jongens inderdaad het laatste straaltje WiFi gevangen, want ik zie Onana de bal uitrollen naar De Ligt. Op het muurtje dat de afscheiding vormt van de voortuin van Frau Schmeizelhüber (overdag koopvrouw in 'Obst und Gemüse') staren we anderhalf uur met zijn vieren naar het mini-telefoonschermpje van oudste.
"Ik heb jeuk op mijn rug," zeg ik halverwege de eerste helft. Mijn vriendin verjaagt de kriebel en onderzoekt mijn rug langdurig op bultjes en andere oneffenheden. Na de goal van Balotelli, maar nog vóór de gelijkmaker van Van de Beek, komen De Braak en Rinus voorbij gewandeld, waarschijnlijk om de kunstknieën soepel te houden.
"Wat dóen jullie?" vraagt Rinus.
"We vlooien elkaar en kijken naar Ajax op de telefoon," antwoord ik.
In verwarring wandelen de mannen verder. De Braak kijkt nog over zijn schouder alsof de kraaien alle bonen uit zijn volkstuin hebben gepikt. Nee, ik geloof niet dat we in het kampeerstraatje van Buurman en Buurman passen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten