Honger

Nederland, de enige plek op de wereld waar koningsliederen worden gespleten als kachelhout, probeert zich op te maken voor de wisseling van de troon. We hunkeren naar een nieuwe traan van Maxima, maar rookbommen zijn waarschijnlijker. Het eren van traditie, we zijn er niet zo goed in. 
Nee, dan Engeland. Een kopje thee in de namiddag en de wisseling van de wacht voor Buckingham Palace zijn er levensaders. Bijna achteloos werd er deze week een nieuwe koning uitgeroepen.
Prachtig plaatje, zes briesende paarden die een koninklijke koets door de heuvels van Manchester trekken. Een lakei statig op de bok. Hij stopt voor een butcher's shop in een voorstadje.
"We have arrived, sir Robin," zegt de lakei plechtig, terwijl hij het deurtje opent. De nieuwe koning loopt lichtvoetig de slagerswinkel binnen. De klanten wijken uiteen en buigen diep. "What a splendid volley," mompelt een man met een paraplu. Ook de slager, in zijn vleesschort achter de vitrine met lamskoteletten en roasted beef, brengt zijn hoofd diep naar beneden.
"Can I be of service, your majesty?" vraagt hij nederig.
"Yes, four sausages, please," antwoordt de speler die dit seizoen voor United het verschil maakte. Na een ruime fooi verlaat hij onder applaus de winkel. Bolhoeden vliegen feestelijk door de lucht.
Met een korte klap van de zweep keert de koets weer huiswaarts. Voldaan kijkt sir Robin uit het raam. De glooiende weilanden trekken langzaam aan het oog voorbij. Sinds een paar dagen lijkt het landschap veranderd, het gras groener, de schapen vrolijker. Op schoot rusten de worstjes. Robin van Persie verheugt zich op het avondeten. Als kampioen smaakt alles als vorstelijke biefstuk.