zondag 19 februari 2012

Rund

Vingervlug verplaatste de man de hoedjes op het tafeltje. Een enkele keer liet hij zien waar het balletje verstopt was. Vervolgens herhaalde hij het verschuivingsritueel en hield toen stil. De jonge Spanjaard met een Real-shirt die twee meter verderop stond, werd uitgedaagd om het hoedje met de bal aan te wijzen. Grijnzend stak hij de 70 euro in zijn broekzak. Enkele omstanders juichten.
We stonden schuin voor Bernabéu. Over een uur ging Real Madrid spelen tegen Valladolid. Ik verheugde me op de balbehandeling van Zinedine Zidane en zag het bedrog niet aankomen. De man achter het tafeltje bereidde de valkuil prima voor: hij liet het balletje verdwijnen onder het hoedje aan mijn zijde en wachtte enkele seconden. Toen keek hij vragend de kring rond en stopte bij mij.
"Señor?"
Hebzucht kreeg ineens de overhand. Een buitenkans om de dure kaartjes die we gisteren op de zwarte markt kochten terug te verdienen. Gretig overhandigde ik hem de 70 euro inzetgeld en tilde het hoedje aan mijn kant op. Leeg. Alle aanwezigen juichten nu nog harder. Met een gekneusd zelfbeeld sjokte ik naar het stadion.
Als tegenwoordig de naam Zidane valt, denk ik niet aan de manier waarop hij de bal onder zijn voetzool haalde of zijn volley tegen Leverküsen, ik denk aan balletje-balletje. Na die avond in Madrid heb ik het nooit meer gespeeld. Dick Advocaat wisselt Robben nooit meer, Seedorf laat strafschoppen voortaan achterwege en Sven Kramer duikt nooit meer in de verkeerde buitenbocht.
John Guidetti hoeft zich niet te schamen.

1 opmerking: