Goodwill

De gelijkenis was opmerkelijk. Vanaf rechts, de kant waar ook het basketbalveldje ligt, zeilde de voorzet hoog voor het doel. Onze jongste rende naar de tweede paal. In zijn haast stapte hij in een gat, een knikkerkuiltje van vorige zomer. Terwijl hij struikelde, viel de bal precies op zijn hoofd. Het buurjongetje in het doel was volstrekt kansloos. De glorie van het moment drong meteen door. "Net als MegaToby! Net als MegaToby!" schreeuwde hij, met zijn neus nog in het kale gras.
Een uurtje eerder zag hij in de herhaling het doelpunt van Alderweireld op Old Trafford. Onze jongste keek geboeid naar de stunt van Ajax tegen Manchester United. In zijn hoofd werden alle zaken opnieuw gerangschikt en ik wist wat dat betekende: na zijn voorkeur voor Guidetti op maandag en Messi op woensdag (ook de namen ‘Soek’ en Isaksson vielen) was hij vandaag Toby Alderweireld. Of 'MegaToby', zoals hij het zelf noemde. Als je bijna vijf bent gaat de wereld van de heldenvriend van MegaMindy en die van de voetballerij nog naadloos in elkaar over.
Hij pakte mijn hand toen we van het veldje liepen, thuis stond de lunch klaar. "Ik vond het leuk, pap," hij glom. Zweetdruppels parelden boven zijn pretogen. Ondanks zijn fortuinlijke kopbal ging het potje met 11-2 verloren. Meteen schoot die spreuk door mijn hoofd, ergens op een tegel in de keuken van Johan Derksen: ‘Soms is goodwill net zo belangrijk als de winst'.