Naakt

Een gure wind sleurde herfstbladeren door het steegje. Zwerfafval waaide doelloos op uit de container. Was er een uitweg? Schichtig keek de man over de schouder van de kolos, de kerel met de kale schedel en handen als kolenschoppen, die hem de weg versperde. De afstand naar de straat was niet groter dan een strafschopgebied. Er liepen mensen, ze droegen hun roodwitte dassen strak om de opstaande kragen. Een vergeefse poging om de kilte van de wedstrijd weg te duwen. Zouden zij toeschieten als hij nu ging schreeuwen om hulp?
Dirk, de kale reus, voelde de teleurstelling nog branden in zijn logge lijf. Breed stond hij voor zijn slachtoffer. Natuurlijk had hij de wedstrijd gezien. Hij zag alle wedstrijden van zijn club, sinds hij als dreumes van vier aan de hand van zijn vader de wandeling naar de lichtmasten van De Meer maakte. Altijd zingen, de club steunen in goede, maar ook in slechte tijden.
“Please, don’t hurt me,” piepte de man. Dirk was niet uit op geweld. Nooit geweest. Ondanks zijn indrukwekkende gestalte bleef Dirk ver weg bij relletjes of vechtpartijen. Hij deed geen vlieg kwaad, smeerde elke dag braaf de bammetjes voor zijn moeder. Humor, dat was zijn wapen. Regelmatig bulderde de lach van Dirk door de onderste ring van de Arena.
“Schei uit,” antwoordde Dirk met Amsterdamse tongval. Bestond er dan toch gerechtigheid? De kansberekening schoot door zijn hoofd. Hoe vaak was hij in de binnenstad na een wedstrijd op een lid van het arbitrale trio gestuit? Vanuit de diepe spelonken van het grote lichaam kroop langzaam de wens omhoog het grote onrecht om te buigen. Een buitenkans om de machteloosheid te zalven. Iemand die zijn club niet één, maar twee keer een geldig doelpunt ontnam, verdiende in de ogen van Dirk een lesje.
Twee minuten later verliet de grensrechter het donkere steegje. In zijn blootje. Koude windvlagen schuurden zijn Portugese kont. Nagestaard door verbaasde Ajax-supporters verdween hij als een dief in de nacht. Zijn armen bleven tijdens de strafexpeditie laag langs het lichaam om zijn mannelijkheid te beschermen. Nu wel.