Monumentaal

Ze keerden allemaal terug voor de verjaardag van hun oude club. Pat Jennings, Liam Brady, Tony Adams, Thierry Henry, Ian Wright. Highbury herleefde. In hun herinneringen zagen de fans Robert Pirès weer over het middenveld rennen. Hij tikt de bal naar Freddy Ljungberg. Dan de dieptepass. Met een schijnbeweging zet Dennis Bergkamp de verdediger op het verkeerde been. De stift verdwijnt in de verre bovenhoek.
Nostalgie waaide zaterdag door het Emirates Stadium voor de wedstrijd tegen Everton. Met roodwitte dassen klonterden alle oude helden samen op de eretribune. Eén stoeltje, precies tussen Henry en Adams, bleef leeg. Doordat hij in Amsterdam met De Boer de hersens pijnigde over de spitspositie van Ajax (Bulykin of toch Lodeiro?), miste Dennis Bergkamp de zeventigste minuut van de wedstrijd. Een moment waarop zijn opvolger een nieuw punt in de historie van Arsenal markeerde. Alexandre Song chipt een bal over de verdedigingslinie van Everton, Robin van Persie loopt weg uit de rug van Jagielka. Het stadion veert op. Timing en techniek smelten samen als de linkerschoen van de spits de bal raakt. De volley slaat in naast een verbijsterde Tim Howard, Van Persie beslist de wedstrijd tegen Everton. Alle spelers op het veld, coach Arsène Wenger in de dug-out, de supporters in de vakken en alle iconen op het bordes geven een staande ovatie. Iedereen herkent de waarde van het moment: op het pleintje voor de hoofdtribune, waar voor de wedstrijd standbeelden van Herbert Chapman, Thierry Henry en Tony Adams werden onthuld, wordt naarstig ruimte gemaakt voor de volgende legende.