Zilveren slingers versieren het raamkozijn. Rode linten verdelen het glas in kleine vierkanten, nepsneeuw in de hoeken. Buiten lopen de fans met kerstmutsen naar Stamford Bridge. Velen hebben het blauwe voetbalshirt over hun winterjas aangetrokken. Clubliefde gaat boven decemberkou.
In de pub is het warm en gezellig. De oude kroegbaas zet net vier nieuwe glazen op ons tafeltje. “Cheers,” lacht hij ons toe. Zijn bovenkaak mist twee tanden. Noeste voorstopper uit de tijd van Jack Charlton en Nobby Stiles, schat ik. Mijn vrienden haken in bij Adam en Rick, twee staalarbeiders die we een kwartier geleden ontmoetten. “It’s the most wonderful time of the year,” klinkt uit de boxen. Luid zingen ze mee. Sinds de komst van Abramovich kan het geluk niet op.
De wekker op werkdagen, de lange file naar huis, het vrij-worstelen van Ten Have en Cruijff, de krankzinnige karatekick op Esteban in De Arena, alles lijkt lichtjaren weg als we het glas heffen. Een toast op Chelsea-Fulham, de wedstrijd die als een ongewis avontuur voor ons ligt. In de verte lijken we het geklepper van de klapstoeltjes al te horen, het hele vak zal opstaan als Drogba het strafschopgebied binnendendert, de schrik na een waanzinnig moment van Ruiz, het wegsterven van de ‘roars’ na een redding van Cech. Soms vallen alle puzzelstukjes samen. In de buik worden de laatste resten van de kerstkalkoen gekieteld. Het leven is even af op Boxing Day in Londen.
Graag wens ik iedereen vrolijke kerstdagen en een gezond 2012!
Pieter Abrahams
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten