maandag 14 juni 2010

Huisvredebreuk

“Natuurlijk is het okay dat je naar voetbal kijkt, als we daarnaast ook maar leuke dingen blijven doen. Een avondwandeling of zo.”
Volledig akkoord met bovenstaande balans, uitgesproken door mijn vrouw, zag ik enkele dagen geleden het WK voetbal beginnen. Tja, het was weer een paar jaar geleden en de herinnering hoe zo’n groot voetbaltoernooi op het gemoed werkt, zakt ver weg. De rationele argumenten dat de groepswedstrijden nauwelijks meetellen en dat zo’n potje tussen Algerije en Slovenië niet zou boeien, worden bij mij meteen ingehaald als het toernooi van start gaat. Het duurt weliswaar een dag, maar dan is het ritme weer volledig daar: met de lunch achter de kiezen schuif ik aan voor de voorbeschouwing van de wedstrijd van half twee. Met de WK-special van VI op schoot en mooie sfeerbeelden van de tribunes is het best te hebben, Zuid-Korea tegen Griekenland. Altijd handig om te weten hoe die reservespits van Paok Saloniki ervoor staat en dat Koreaan Kim bij Tom Tomsk in Rusland verzeild is geraakt. De nabeschouwing sluit in ieder geval perfect aan op de wedstrijd van vier uur. Tegen het einde van die match begint de maag weer te knorren, zodat de magnetron vantevoren wordt ingesteld. Als de scheidsrechter de tweede wedstrijd van de dag afblaast, ben ik met het bord op schoot benieuwd naar de nabeschouwing van Wilfred Genee en Johan Derksen met zijn rode schoenen. Vanuit het Kurhaus verzorgen ze een heerlijk keuveluurtje, waarbij de show wordt gestolen door René van der Gijp die smakelijk verborgen invalshoeken weet te melden. De informatie dat je onder de douche met Drogba niet voor je zeepje moet bukken kan zo maar van pas komen. Nadat mijn bordje in de afwasmachine is gezet, richt ik het vizier op de NOS-dialoog tussen Schut en Borst. Altijd opmerkelijk. Ineens worden de Duitsers door Hugo als sambavoetballers naar voren geschoven. En warempel, hun galavoorstelling tegen Australië mocht er wezen! Als de teletekstpagina’s dan doorgenomen zijn, kan het hoofdgerecht worden opgediend; de avondwedstrijd. Met een lekker bakje koffie, een ondergaande zon en het constante geluid van de vuvuzela in het oor laat ik de beelden rustig over me heen komen. Het smetje op een volmaakte WK-dag vindt echter plaats tijdens het toetjesmoment: de praattafel van Jack van Gelder is gelijktijdig geprogrammeerd met het tweede keuvelmoment vanuit het Kurhaus met Wilfred en Johan. Toch lastig, dat op en neer zappen. Volledig op de hoogte van alle ontwikkelingen kruip ik nog voor middernacht in het door mijn vrouw verwarmde bedje.
Tot vanavond althans.
Met de zinnige feitjes over het verrassende talent van het neefje Badstubers kapper in het achterhoofd, meldde ik me in de slaapkamer. Niemand in bed en haar schappen in de klerenkast leeggehaald. Op het nachtkastje een briefje: ‘Ik trek het niet langer. Ik ga naar mijn moeder….’
Ik geeft het toe, zo’n koud bedje laat de WK-dag toch wat kil eindigen, maar uiteindelijk hebben we allebei wat we wilden: zij haar avondwandeling en ik het voetbal.
Morgenmiddag na de lunch, Nieuw-Zeeland tegen Slowakije. Het leven is werkelijk vurrukkelijk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten