Dromerig

Na de uitwedstrijd tegen vv Dongen duurde de terugreis lang. Vanaf de achterbank werd de TomTom op het dashboard nauwlettend in de gaten gehouden.
"Nog 21 minuten," zei jongste verveeld.
Naast hem zat J., de doelman van zijn F-team. Met een knuist onder zijn kin staarde ie naar de weilanden die aan hem voorbij trokken. Er was best veel te zien, paarden, schapen een ooievaar op een nest, maar waarschijnlijk waren zijn gedachten nog bij de wedstrijd die net verloren was gegaan. Hij had vier keer de bal uit het net moeten halen, maar had nog veel meer schoten tegengehouden.
Om de tijd te doden pakte jongste een boek uit het schap van het zijportier, een kwisboek dat ie deze week bij de bieb leende.
"Wat slaat een kameel op in zijn bulten," vroeg ie aan zijn reisgenoten. We dachten allemaal na over de vulling van kamelenbulten, maar jongste gooide er meteen een nieuwe vraag achteraan.
"Waar heb je pijn als je migraine hebt?"
"Goh, je kunt al goed lezen," zei de moeder van J., die naast me op de bijrijdersstoel zat. Ze voelde aan dat jongste, na de 4-2 nederlaag, wel een complimentje kon gebruiken. Hij glunderde.
"Op school lees ik al in eind groep 6," zei hij trots.
"Zit jij ook in 'E6'?" vroeg jongste aan J., die nog steeds dromerig naar de landerijen staarde.
"Huh, ...eh, ...nee...," zei J. verstrooid, "maar ik heb wel al een keer bij E9 gekeept."
Hij zat met zijn gedachten inderdaad nog bij het voetballen.