zondag 25 januari 2015

Neusvocht

Het was koud op de donderdagavondtraining. De gure wind heerste over het sportpark als een valse kat over een muizenkolonie. Thermoshirts, handschoenen en wollen mutsen beschermden de F-spelers tegen bevriezingsverschijnselen, maar bij jongste kwam het ongemak uit een andere hoek.
"Mijn neus zit vol, pap."
Ik greep naar mijn broekzak: de band tussen ouder en kind komt nergens sterker naar voren dan in een gezamenlijk gevulde zakdoek, maar jongste zette zijn wijsvinger al tegen de neusvleugel.
"Stop! Wat doe je?!" riep ik. Zijn verontwaardiging over 'vedettes die dat op televisie ook altijd doen', werd gesmoord door de zakdoek die ik in zijn snufferd duwde.
De greep van de winter verstevigde zich op zaterdagochtend. Toen de nachtelijke ijzel werd gevolgd door ferme sneeuwval kon het berichtje niet uitblijven: de uitwedstrijd tegen OJC was afgelast. Mokkend, als een puppy die de schoen van zijn baasje heeft moeten afgeven, hing jongste onderuit in de stoel. Totdat de buurtvrienden op de bel drukten: "Ga je mee voetballen?"
Echte liefhebbers laten zich niet stoppen door afgelasting en winterkou. Met wollen muts en handschoenen stond hij in een paar tellen naast zijn maten op het veldje dat bedekt was met een verse laag sneeuw. De bal rolde nog best goed. Met een scherpe pass zette jongste een vriendje vrij voor de keeper. Nadat ze, springend met de borsten tegen elkaar, het doelpunt hadden gevierd, ging bij jongste alsnog de wijsvinger tegen zijn neusvleugel. Precies zoals op tv. Als een granaat boorde de rochel zich in de witte deken.

1 opmerking:

  1. 'Als een granaat boorde de rochel zich in de witte deken.'
    ..... It's a Man's Man's Man's World.
    Pieter, James Brown kwam even terug in mijn gedachten.

    BeantwoordenVerwijderen