In het weekend is de KNVB onverbiddelijk: opnieuw wordt het programma eruit gegooid. Door het gewijzigde dagschema hangen de jongens landerig in een stoel. Jongste draagt zijn favoriete PSV-shirt met MEMPHIS achterop. Het blijft een wonderlijke combinatie, jongste en Depay. Met zijn bleke huid en kortgeknipte haren vertoont hij meer gelijkenis met een jeugdige Paul Scholes, desnoods een jonge Davy Klaassen.
De binnenkomst van buurjongens G. en B. verdrijft de verveling: er wordt gekozen voor een huiskamer-FIFA 15-toernooi met Engelse teams. "Ik speel met Southampton!", zegt G.
"Ik kies Aston Villa!"
"West Ham!"
"Chelsea!"
Als er enkele wedstrijden op zitten, heeft oudste behoefte aan een plakje kaas. Tijdens zijn gang naar de koelkast kruipt een elastische shuffle in zijn heupen. Niemand kijkt ervan op. Terwijl alle jongens uit de buurt de aandacht richten op het shirt van hun favoriete speler en een dubbele schaar, dánst oudste door het leven. Elke verplaatsing in huis, naar de keuken of met een volle blaas naar het toilet, wordt voorzien van snelle voetbewegingen met een vrolijke slide. Niet dat oudste daarmee de partijtjes op het veld schuwt. Vol overtuiging stort ie zich in die veldslagen, fel jaagt hij dan op de bal, maar alle buurtkinderen weten het: de danspasjes uit een populaire videoclip zijn nooit ver weg.
Als ook de finale van het FIFA-toernooi is gespeeld, leggen de jongens de afstandsbedieningen weg en verleggen ze hun aandacht naar de trampoline. Als stoere spelers, in een lang sliert op weg van de catacomben naar het speelveld, lopen ze naar de achtertuin. Oudste sluit op geheel eigen wijze de rij. Met een pirouette.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten