Trucje

Omdat we samen naar de carnavalsoptocht gingen kijken, verzamelden we bij vriend L.. Oudste had wel zin in een middag met vreemde uitdossingen, geinige woordgrappen en grote wagens in schreeuwende kleuren en pompende carnavalsmuziek. In opperbeste stemming trad ie de woning van L. binnen. Jongste was minder enthousiast. Hij droeg zijn dagelijkse trainingsbroek en voor de momenten dat de optocht even stil viel, had ie zijn bal meegenomen.
"Kun jij eigenlijk al een trucje met die bal," vroeg L. nietsvermoedend.
Ik ging er eens goed voor zitten. Ik wist wat er nu ging gebeuren, vriend L. duidelijk niet. Als een stoere voorstopper, in het volle vertrouwen dat er in zo'n duel met een F'je niets mis kan gaan, nam hij een uitdagende houding aan. Hij keek op jongste neer als Louis van Gaal op het journaille: minmin.
Jongste wist er wel raad mee. Op routine startte hij een aantal snelle bewegingen, waaronder een schaar en een overstap. L. knikte bewonderend, maar de blik in zijn ogen gaf aan dat de overtuiging dat alleen hij hier als winnaar uit de strijd ging komen, nog steeds als een tentharing in zijn hoofd zat verankerd. Op het moment dat L.'s lichaam licht overhelde om de bal te veroveren, sloeg jongste echter toe. Met een snelle beweging achter zijn standbeen door, tikte hij de bal tussen L.'s benen om hem, twee meter verderop, weer onder zijn voetzool te controleren.
Daar stond L.
Hij keek over zijn schouder naar jongste als iemand die op een dorpsbraderie naar zijn kontzak grijpt. Zijn portemonnee is ontfutseld, maar hij heeft geen idee hóé.
"Dat doet ie bij mij ook altijd, hoor," zei oudste om de pijn bij L. te verzachten.
De lach stond nog op mijn gezicht gebeiteld toen ik vijf minuten later tussen L. en jongste in, aan de straatrand stond. De optocht moest toen nog beginnen.