Balletjes

Doordat zijn wedstrijd wederom werd uitgesteld, mocht jongste meedoen met een ander F-team. Met opgezette kragen en warme schoenen keken mijn vriendin en ik schuin achter één van de doelen naar de wedstrijd. De lucht hing zwaar boven het speelveld, maar het zevental speelde opvallend fris. De bal ging soepel rond als een dorpsroddel op het marktplein. Een metertje verder stonden de ouders van het F-team samengeklit. Ze hadden duidelijk andere zaken aan hun hoofd dan de tactische varianten die hun zonen op de mat legden.
"Ik heb 'm gezien," zei een moeder geheimzinnig. Het kortgeknipte haar piekte vrolijk vanonder een wollen haarband.
"Wat?" vroeg een vrouw. Ze had haar krullen verstopt onder zo'n Peruaanse wintermuts met touwtjes aan de zijkanten.
"Fifty shades of grey! In de bioscoop!"
Er rolde weer een aanval onze kant op, maar de Peruaanse boog samenzweerderig naar haar buurvrouw:"Vertel! Hoe was het!"
"Ja leuk!" zei de haarband, "maar je moet wel eerst het boek lezen!"
De F'jes tikten behendig een corner binnen, maar het ontging de vrouwen. Ze giechelden als twee meiden tussen de lessen Duits en geschiedenis in. De woorden 'ring' en 'plug' waaide mijn kant op en de Peruaanse vroeg hoe dat nou ging, 'die truc met de ijsklontjes'. De lucht leek ineens verdeeld in allerlei tinten grijs.
Het F-team scoorde opnieuw na een vloeiende combinatie. Het schot sloeg een gat in het dak van het doel. De stand was inmiddels opgetild naar 4-0, maar de moeders hadden het hoofdstuk 'balletjes' aangesneden. De haarband liet met haar vingers allerlei formaten zien. Ze hadden vele mogelijkheden, de balletjes. Het zweet stond in zakken op het voorhoofd, toen mijn vriendin me plotseling aantikte.
"Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar die film met die, eh... balletjes," zei ze. Op haar wangen stonden opvallend rode blosjes. Ik moest even slikken, voordat ik antwoordde.
"Ik houd het liever bij een balletje breed, schat," fluisterde ik.