woensdag 17 maart 2010

Hollandse Meesters

Londen is een wereldstad met veel cultuur. Bezienswaardigheden als de Big Ben, the Tower Bridge en Buckingham Palace trekken vele toeristen. Je kunt op koopjesjacht in Covent Garden of uitgebreid gaan winkelen in Bond Street. Voor een musical ga je naar West End en relaxen doe je in Hyde Park. De vele museums laten een blik in het verleden zien.
Ook voor sportliefhebbers is Londen een fijne stad; veel professionele clubs spelen hun thuiswedstrijden in de hoofdstad van Engeland. Een bezoek aan het nieuwe Wembley of de stadions van Tottenham Hotspur, Chelsea of West Ham United is, ook zonder het decor van een wedstrijd, zeer de moeite waard. Voetbalclub Arsenal FC bespeelt sinds juli 2006 het grote ‘Emirates Stadium’ in de wijk Islington. Met de afscheidswedstrijd van Dennis Bergkamp werd dit stadion in gebruik genomen. Na zijn succesvolle jaren bij Ajax vertrok Bergkamp in 1993 met Wim Jonk naar Internazionale voor een missie: samen met spelverdeler Jonk zou Bergkamp de verdedigende speelstijl van Inter Milan moeten voorzien van aanvallende impulsen. Het plan was mooier dan de realiteit. Na twee teleurstellende seizoenen werd Bergkamp verlost door Arsenal. En in Londen werd hij groot. Na een aarzelend begin groeide Bergkamp uit tot clubicoon. Zeker na de komst van coach Arsène Wenger in 1996. De Fransman mocht in alle rust bouwen aan zijn Arsenal-dynastie en in Dennis Bergkamp zag hij een sleutelspeler. ‘Boring Arsenal’ transformeerde in de tweede helft van de jaren negentig naar een opwindende voetbalmachine, vaak aan de hand van een magistrale Bergkamp. De spits, gedreven door de schoonheid van het spel, had moeite met het scoren van makkelijke intikkers. Door een fluwelen baltechniek en een gave lichaamscoördinatie schilderde Dennis Bergkamp, als ware hij Rembrandt van Rijn, het ene mooie doelpunt na het andere. Ballen vertrokken door zijn streling met de rechtervoet naar de bovenhoek, onbereikbaar voor de graaiende handen van de doelman. In september 1997 stonden drie prachtige goals op plaats 1,2 en 3 in de verkiezing van ‘Doelpunt van de maand’. Alle goals kwamen van de geniale voet van de non-flying Dutchman. Het oude stadion ‘Highbury’, prachtig gelegen in een oude volkswijk, vormde in die tijd een bezienswaardigheid in Londen. Arsenal werd weer een topclub, kampioenstitels en FA-cups werden veroverd.
In 2001 debuteerde Robin van Persie voor Feyenoord. Als linksbuiten toonde hij zijn grote talent. Ondanks het winnen van de Uefa-cup in 2002 liep de weg van Van Persie bij Feyenoord spoedig dood. Hij werd op de transferlijst geplaatst na vele conflicten met medespelers en zijn coach, Bert van Marwijk. In 2004 werd het natuurtalent opgepikt door Arsène Wenger. Onder de vleugels van leermeester Bergkamp mocht leerling Van Persie rijpen bij Arsenal. Waar velen een herhaling van het fiasco bij Feyenoord verwachtten, bleef Wenger schaven aan de ruwe diamant. Robin van Persie groeide langzaam in de hiërarchie van de club uit Londen. Het weggestuurde jongetje uit Rotterdam werd een grote vent bij ‘The Gunners’. Op dit moment wacht Wenger met smart op het herstel van zijn spits, die tijdens een wedstrijd met Oranje een doodschop kreeg van de Italiaan Chiellini.. De coach heeft hem nodig in de strijd om de landstitel met Chelsea en Manchester United.
Na het afscheid van de meester laat de leerling zien dat hij een grote club als Arsenal kan dragen. Met een prachtige stijl, als ware hij Johannes Vermeer, ontstaan vanuit de penseel van Robin van Persie de aanvalslijnen van Arsenal. Met fraaie doelpunten en nog mooiere assists in het ‘Emirates’ volgt hij de weg die Dennis Bergkamp op ‘Highbury’ was ingeslagen. In het nieuwe stadion van Arsenal groeit een grote speler. Ook zijn acties halen we zo op het netvlies. Samen met de doelpunten van Bergkamp vormen ze een nieuwe culturele attractie in de hoofdstad van Engeland. Het zijn de kunstwerken van de Hollandse Meesters in Londen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten