Knieproblemen

Verdorie. Niet fit. Ik moet erg ver terug in mijn geheugen voor een gemiste wedstrijd op zondag door een blessure. Zeker meer dan tien jaren geleden. Het is een onwillige knie, opgelopen tijdens een partijtje zaalvoetbal, die voorkomt dat ik me kan aansluiten bij mijn maten van het vijfde voor de uitwedstrijd naar HMVV 2. Het vaste patroon van de zondag wordt daarmee ruw doorbroken.
Eenzaam en verlaten vind ik me die middag terug in de woonkamer, als ik de rest van het gezin opgewonden zie vertrekken naar een optreden van K3. Ik besluit er maar het beste van te maken en omring mezelf met prikkelende zaken. Ik schakel de radio in voor Langs de Lijn, Ajax gaat namelijk vroeg in de middag de strijd aan met Feyenoord. De televisie gaat zonder geluid op Nederland 1 waar het NK afstanden vanuit Thialf te zien is en ik leg op tafel het AD van de zaterdag, de laatste VI en een boekje van Mart Smeets over de sportzomer van 2008. Terwijl buiten de bladeren gestaag in de tuin dwarrelen, in Hooge Mierde de wedstrijd al begonnen is en de kinderen zich in Eindhoven vergapen aan ‘Josje’, draai ik de kachel nog een tandje hoger en maak ik een vers kopje koffie. Zo, de zondagmiddag kan beginnen. Comfortabel kruip ik op de bank. Ongestoord, in een heerlijk voortkabbelend veertigplus-tempo begin ik aan een aangename reis die me van De Arena, naar een luchtig interview met dj Edwin Evers in het AD brengt, en van een rondje 31,2 in Heerenveen naar de ervaringen van Smeets in de Tour van 2008. Gedurende enkele uren, slechts onderbroken door een plaspauze en een nieuwe kop senseo (met koek), word ik heerlijk gekieteld op deze najaarszondag die met weinig verwachtingen begon. Andy Houtkamp en Bas Ticheler praten me gezamenlijk bij als Babovic in Amsterdam rood krijgt en Emanuelson de 2-0 scoort. In mijn hoofd fantaseer ik de beelden erbij. Een moment later lees ik in het AD het verhaal over Fedor Den Hertog, een wielrenner met een sterk filosofische inslag uit de tijd van Raas en Zoetemelk. Hij is nu zeer ernstig ziek en praat zweverig over het alternatieve genezingscircuit. Ik vraag me af op ik in zijn positie ook zo zou reageren. Op televisie zie ik intussen Annette Gerritsen Nederlands kampioene op de 1500 meter worden. Een mooie opkikker voor de rest van dit Olympische seizoen. Als een commercial in beeld verschijnt, pak ik de VI erbij. In de column van Nico Dijkshoorn wordt AZ-trainer Ronald Koeman genadeloos gefileerd en lees ik over de barre levensomstandigheden in de uithoek Moldavië, waar FC Twente een teleurstellende uitwedstrijd tegen FC Sheriff speelde. Een schreeuw vanuit de boxen leidt me af: Gregory van der Wiel scoort de 3-0 en gooit de wedstrijd tegen Feyenoord in het slot. Op tv volg ik even de stille rondjes van de heren, die ook de 1500 meter afwerken. Dan neem ik het ‘Sportzomerdagboek’ van Mart Smeets op schoot. Op de van hem bekende wijze herbeleef ik de Ronde van Frankrijk die Carlos Sastre won, maar die veelvuldig ontsierd werd door steeds opduikende dopinggevallen. Als ik even uit het raam tuur bij de klanken van ‘Song, song blue’ van Neil Diamond (wie programmeert de muziek bij Langs de Lijn?) en overdenk waarom Smeets net zoveel fans als haters heeft, word ik door Andy en Bas weer De Arena ingetrokken, waar ook Feyenoord-doelman Van Dijk rood krijgt en Suarez de 5-1 op het bord zet. Het eerste elftal van onze amateurclub Bladella is inmiddels begonnen tegen SBC, zodat ik de radio verplaats naar een lokaal station. Onze verslaggever Leo Wilms praat me bij over de doelpunten van de plaatselijke helden. Het periodekampioenschap wordt binnengesleept. Een groot feest zal losbarsten in de kantine. Ook op ons sportpark ‘De Smagtenbocht’ loopt het op rolletjes.
De schemer valt al in als Ellen en de kroost met rode wangetjes binnenvallen. Tegelijkertijd komt het sms’je van onze leider binnen; het vijfde heeft doelpuntloos gelijkgespeeld in Hooge Mierde. Het lijkt erop dat ik daar weinig heb gemist. Volgende week hoop ik er weer bij te zijn. Ik wrijf even over mijn knie, de oorzaak van mijn afwezigheid vandaag op het veld, maar uiteindelijk leverde het een wonderlijke zondagmiddag op. Als een balletje in een flipperkast liet ik me gewillig van links naar rechts en van voor naar achter kaatsen, met steeds wisselend sentiment. De eenzaam beleefde uurtjes gloeien nog prettig na in mijn hoofd, als de kinderen me enthousiast bijpraten over hun K3-avontuur.
Onverwachte geneugten zijn vaak het lekkerst.