Dag 67

Vandaag is het weer werken vanuit het huis: online onderwijs. Door de tuindeuren zie ik dat Jan ook weer aan het werk is. Jan is een bouwvakker uit ‘Broekhoven en die káánten’, die geweldige verhalen kan vertellen. Op dit moment is onze achtertuin namelijk een bouwplaats. Omdat we de fietsoverkapping in mei inrichtten als zomerhonk, wordt deze dagen de schuur verdubbeld, zodat de fietsen erin kunnen. De tuin ligt bezaaid met steigerplanken, een cementmolen en omgekeerde speciekuipen. De trampoline moest wijken en staat tijdelijk rechtop tegen de schutting. Bouwvakkers in actie, het blijft een schitterend tafereel. Met een sjekkie nonchalant in de mondhoek, maar met de precisie van een registeraccountant, trekken ze in no-time de muren op. Jan is een speciaal exemplaar. Tussen het voegen van de muren door houdt ie hilarische colleges over wat er met de jeugd van tegenwoordig aan de háánd is en hoe je het beste kunt reageren op de ‘pliesie’. Jan vertelt zijn verhalen op het bankje in ons zomerverblijf, waar de buitenkeuken en de vuurkorf er verlaten bij staan. In juli en augustus zorgden ze nog voor vrolijk vertier. In de buitenlucht een pastagerecht bereiden met een vegetarische salade. Mooie gesprekken houden met vrienden en familie, vaak met een goed glas wijn. Er is weinig fantasie voor nodig om de metafoor te zien: onze achtertuin in herbouw is de wereld van nu. Ik verwen Jan met een natje en een droogje. De volgende klas wacht online weer op instructie en omdat ik niet wil vastzitten in een lachwekkende, maar eindeloze conference over Tilburg kermis, glip ik snel weer naar binnen. Door de tuindeuren toont ie dankbaar zijn traktaties: een verse mok koffie met een lekkere kletskop.