#MeToo

De golf van bekentenissen van vrouwen en mannen die zich aangerand voelen door machtswellustige personen trekt diepe sporen in de samenleving. Ook bij mij thuis. Zaterdagmorgen poetste ik in de badkamer mijn tanden. Mijn vriendin droogde zich, na een lange douche, naast me af. Normaal weet ik wel raad met zo’n situatie. Een liefdevol klapje op een vlezige bil, vergezeld van een paar complimenterende woorden (“Je ziet er nog goed uit, mop!”), waarna ik me blijmoedig op de dagtaken stort. Maar opgeschrikt door de publieke opinie bleef mijn ene hand rusten op de wastafel en vervulde mijn andere klauw ritmisch de mondverschoningstaak.
Schraalhans bleek zaterdag sowieso keukenmeester, want ook de invulling van de televisieavond bleek aan inflatie onderhevig.
“Wie voetbalt er vanavond?” vroeg oudste.
“Niemand,” zei ik, ”alleen de play off-wedstrijden voor het WK 2018.”
Jongste zapte voor de zekerheid langs alle Fox Sports-kanalen, maar kwam niet verder dan een documentaire over het betonnen leven van Ron Vlaar.
“Dus ook geen Match of the Day?” vroeg hij, met de intonatie van de persoon die bij Monopoly hoopvol een kanskaart pakt, maar plotseling naar de gevangenis moet (“en dus ook niet langs start!”).
Lichtjes aangeslagen zakten we verder onderuit op de bank. De chips bleef onaangeroerd. Oudste maakte een rondje langs de kanalen en bleef hangen bij Linda de Mol die ouderwets stond te schateren achter een deskje. Het bleek een lach-of-ik-schiet-programma-over-die-goeie-ouwe-tijd te zijn. In dit geval 1989. Waarschijnlijk was dát de reden dat John de Wolf ook aanwezig was, compleet met schreeuwende blouse en Rotterdamse mat in de nek. Nadat we nietszeggende feitjes hoorden over de Lambada en Yvonne Kroonenbergs bestseller ‘Alles went, behalve een vent’ (oudste: “Een Fendt?”), zapten we mismoedig door.
Ziggo Sport.
Denemarken streed daar met Ierland om het laatste WK-ticket. De malaise rondom Oranje sloeg ineens als een natte doek in het gezicht.
“Echt stom. Dat Nederlands Elftal,” verzuchtte oudste.
“Ja, zonde,” zei jongste.
Mijn vriendin vond echter de juiste woorden.
“Na jaren denk je dat er een basis van wederzijds vertrouwen is, maar er is nu alleen maar leegte. Ik voel me eigenlijk belazerd.”
Even bleef het stil in de huiskamer. Op tv probeerde Eriksen een steekbal op Jörgensen.
“Me too,” kreunde ik.