donderdag 16 februari 2017

Schade

Er klinkt gegniffel als de groep het klaslokaal binnenstapt. Geroezemoes. De woorden 'Bladella', 'loterij', 'schandalig' zoemen rond als wespen die op het punt staan hun gif te spuien. De leerlingen kennen mijn banden bij de voetbalclub die deze dagen moet duiken voor rotte eieren en tomaten, omdat enkele jeugdleden vanwege een loterij-actie buiten de vereniging zijn gezet. Ik vrees dat er van mijn les over begrijpend lezen weinig terecht zal komen. Als iedereen zit, trekt een leuke kwajongen achterin de stoute schoenen aan:
"Hé meester, leuke club hè, dat Bladella?"
Dan is het spel op de wagen. We bekijken op de beamer de filmpjes van Omroep Brabant en PowNed, ik schrijf op het schoolbord de stelling "Een sportclub mag nooit jeugdspelers buiten de club zetten als ouders de afspraken niet nakomen" en zet enkele discussiestoelen neer. Er ontstaat een mooi schouwspel; met zinnige argumenten verwoorden de leerlingen hun meningen vanuit verschillende invalshoeken.
"Maar wat vindt u zelf eigenlijk van de hele ophef?", vraagt een meisje als de discussie na een poos doodbloedt. Dan ga ook ik op één van de discussiezetels zitten en vertel de groep over het loterijboekje van jongste, die in no time zijn boekje leeg had en dat ik anders dit contributiegeld met plezier aangevuld had, omdat dat besluit nu eenmaal op de algemene ledenvergadering was genomen. Ik ga dieper in op de zes weken dat er al gecommuniceerd is met betrokken ouders om op allerlei manieren toch maar tot een oplossing te komen. De woorden 'hoor' en 'wederhoor' laat ik vallen, 'nuance', 'internetrechtbank', 'stemmingmakerij' en 'consequent beleid voeren'.
Tegen het einde van de les stopt iedereen de boeken weer in de rugzak. Van begrijpend lezen is inderdaad niets terecht gekomen, maar de lucht is niet meer zwanger van venijn.
"Goh, dat wist ik allemaal niet," zegt een meisje tegen haar vriendin als ze het lokaal verlaten. Terwijl ik de computer afsluit, overdenk ik de les. Geen begrijpend lezen, maar een discussie met de kracht van het vrije woord als doelpuntenmaker. Op het slagveld, met jeugdspelers die niet langer mogen voetballen en clubvrijwilligers, mensen die de ziel vormen van élke sportvereniging, opgeknoopt aan de hoogste boom door vooropgezette meningen, is het slechts een schrale troost.
Maar het is tenminste iets.

7 opmerkingen:

  1. Spijtig dat ook hier in de onwaarheden geloofd wordt. In die 6 weken zijn geen oplossingen en mogelijkheden aangedragen en is er ook niet in gegaan op de vraag om samen in gesprek te gaan. Tot op heden nog niet trouwens. Erg jammer dit.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Contributie verhogen naar 150,00. Dan, met nieuwjaar, mogen de kleine voetballertjes 25 euro ophalen d.m.v. de loten verkoop mogelijk gemaakt door hun cluppie,en het geld in hun spaarpotje stoppen of aan de ouders overdragen maar ja elke ouder gunt zijn kind dit buitenkansje toch??

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

      Verwijderen
  3. Jammer genoeg is het zo in de maatschappij waarin we nu leven dat de mensen die het hardste roepen en huilen over het hun aangedane onrecht het meest gehoord worden. Hierdoor blijft weinig ruimte over voor nuance. In mijn ogen probeert Bladella hier om mensen die het minder goed hebben ook te laten voetballen. Een zeer lovenswaardig initiatief waar als iedereen zijn deel doet alleen winnaars bij zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Annemarie van de Kerkhof17 februari 2017 om 11:59

    Jammer dat het zo voortaan gaat.Hup naar de media in plaats van eerst samen als volwassenen om de tafel!�� Kinderen zijn toch weer de dupe!������

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je hebt een zaadje geplant bij je leerlingen. Nu maar hopen dat zij dit goed verzorgen. De hele tendens gaat verder dan een enkel geschorst kind. Het willen horen waarom zaken lopen hoe ze lopen heeft geen gehoor bij de massa. Je zou zeggen dat er met de hoeveelheid informatie die beschikbaar is er geen vooroorlogse toestanden zouden kunnen ontstaan. Schijnbaar blijft het moeilijk om de informatie te verwerken, met als gevolg achter een "leider/ mening" aan te hobbelen. Wat is dat toch met mensen om niet te willen opvallen in de massa. Als massa willen we dat alles wordt geregeld, maar als we ons dan aan onze zelf afgesproken regels moeten houden, geven we niet thuis.

    BeantwoordenVerwijderen