Brugwachter

De Belgen zijn hot. Na schrijver Herman Brusselmans en zanger Milow die met zijn prettig brutale Vlaamse tongval het loopvermogen van Kuijt of de nuchterheid van Huntelaar bezingt, is er opnieuw een Belg die vanuit de Nederlanden zonder terughoudendheid met bewondering wordt overgoten: Thibault Courtois. Niet dat de doelman van het Belgische elftal een imposante verschijning is. Courtois oogt als een hangplant. Hij lijkt meer op de bedeesde assistent-groenteafdeling van de plaatselijke Delhaize die voor het vak met keurig gerangschikte komkommers staat te blozen.
"Zeg jongeman, kun je me vertellen waar de rettich ligt?"
"Wablief?"
De uitstraling van een verlopen begonia weerhoudt Courtois er niet van om op fraaie wijze zijn werk te doen. Met de kalmte van oude frontsoldaat houdt hij zijn zestienmetergebied schoon. Daarmee hebben de Rode Duivels hun eigen Ed de Goey. Die stond ook in het doel als een duf duinkonijn, maar tikte vervolgens wel alle schoten buiten de palen. De roem van De Goey strandde in de kwartfinale van het WK van '94. De vrije trap van Branco werd hem zwaar aangerekend. Verbannen voor de rest van zijn leven naar een doorzonwoning in Waalwijk. 
In Brazilië staan de Belgen óók in de kwartfinale, nu tegen Argentinië. Ik verheug me erop. Ergens diep in de tweede helft wordt Di Maria nabij de zestien gevloerd door Kompany. Lionel Messi meldt zich bij de bal. De muur wordt nauwkeurig opgesteld. Op de tribunes gonst het door de rijen. Dan zet Messi aan voor zijn curve. Prachtig roterend zweeft de bal naar de bovenhoek. Courtois ook. Als de Belgische doelman die vrije trap met de rust van een verveelde brugwachter over de lat tikt, weten we genoeg: België wordt wereldkampioen.