Der Meister von Deutschland

Het galmt staccato door de badkamer: “Wir sind der Besten von Gel-sen-kir-chen!” Louis van Gaal schreeuwt het bijna uit terwijl hij naar zichzelf kijkt in de spiegel. Het bevalt hem prima wat hij ziet. De kampioenentrainer van Bayern München! Hij verheugt zich op de huldiging, morgen op Der Mariënplatz. Ze zullen het weten, hier in Duitsland.
“Gel-sen-kir-chen!”
Behendig sluit Van Gaal de knoopjes van zijn pyjama.
“Ga je het weer over die boeg gooien?”
De stem van Truus komt uit de slaapkamer. Louis van Gaal reageert niet op de vraag van zijn vrouw. Hij werpt een laatste goedkeurende blik in de spiegel en loopt dan door de deur naar de slaapkamer. Truus kijkt vanaf het bed naar de zoveelste herhaling van de Bayern-spelers die na de wedstrijd hun coach opjagen met grote glazen bier. Van Gaal gaat aan zijn zijde op de rand van het bed zitten en kijkt mee naar de rare capriolen die vandaag op het veld van Hertha plaatsvonden. Hij ziet zichzelf weer staan, voor het vak van de Bayern-fans, doorweekt van de bierdouche.
“Wat ben ik toch een Feierbeest, Truus.”
“Ja, Louis, je bent me er eentje,” antwoordt zijn vrouw. Ze schakelt de televisie uit en zet zichzelf in de ligstand. Louis plaatst zijn pantoffels keurig naast elkaar en klimt in bed.
“Je ruikt het nog steeds, Louis.”
“Wat?”
“Het bier. Zo’n kampioenschap heeft ook nadelen.”
“Hou op, Truus. Rinus Michels heeft hier nooit een bierdouche gehad. Dikkie ook niet. Cruyff en Guus ook niet, trouwens.”
Truus kijkt haar man meewarig aan.
“Ja, Louis, je bent der Meister von Bayern,” zegt ze spottend, waarna ze op haar zij rolt met de rug naar haar man.
“Nee, Truusje,” verbetert Louis met opgeheven wijsvinger, “ich bin der Meister von Deutschland.” De trainer van de kampioen dooft alle lichten en kruipt volledig voldaan in slaapstand tegen zijn lieve vrouw.
Lepeltje lepeltje.