Moedervlek

In de klas van meester Hoekstra zat ik naast Monica, een vroegrijp meisje. In de rij vóór ons zaten Rob en Bob, een ééneiige tweeling. Ze keken met precies dezelfde oogopslag het lokaal in, dezelfde kleren, dezelfde zijscheiding. Op het veldje waren ze allebei stijf links. Alsof je dubbel keek, twee identieke spelers. Op een dag mochten we na school de borsten van Monica zien. Als blozende boerenjongens stonden we achter het fietsschuurtje naar twee tietjes te staren. Rob durfde te voelen. Met duim en wijsvinger draaide hij aan een tepel alsof hij de frequentie van Hilversum 3 zocht. Daarna moesten wij, volgens afspraak, onze broeken laten zakken. Toen pas zag ik een verschil bij mijn vrienden: Bob had in de liesstreek een moedervlek. Met zijn drieën hielden we onze neuzen voor het bruine hoopje.
"Het lijkt wel een hondendrolletje," giechelde Monica.
Frank en Ronald de Boer vormen een tweeling in moderne tijden. Afgelopen dinsdag zag ik beiden in de Arena. Frank zat op de tribune en keek naar de wedstrijd van Oranje. Daar hoefde geen geluid bij. Je ziet hem loeren naar de spelvoortzettingen van Vermeer. Ter plekke verzint hij trainingsoefeningen voor de balaannames van Blind. Frank de Boer zwemt  als een vis in de trainersvijver, zijn broer Ronald is nog steeds zoekende. Hij zat een paar meter verderop, aan tafel bij Van Gangelen. Als analist moet hij dan iets zeggen over de driehoekjes van Strootman en de looplijnen van Clasie. Ronald draagt daarbij steeds een andere bril. Je ziet hem zo staan, bij Specsavers, voor de kast met opvallende monturen.
"Ja, ik wil graag, eh, ja, zo'n grote blauwe voor op je neus, hoe heet het, een bril."
De spélersloopbaan van Frank en Ronald de Boer hield gelijke tred. Beiden bezaten een formidabele techniek, waarmee ze in een vol strafschopgebied altijd een gaatje vonden. Terwijl  Frank nu bij Ajax aan de knoppen draait en de muziek bepaalt, zoekt Ronald naar een nieuw bestaan. Aan tafel bij Van Gangelen en Van Gelder, tussen de voetbaljongens, zoekt hij vooral naar de juiste woorden. Hij doet me denken aan vroeger, aan de moedervlek van Bob. Als analist is Ronald de Boer, ja, eh, hoe heet het, nog een drolletje.